Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 29/07/2020
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί πατριώτες
Στις 31 Ιουλίου συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατο του πολιτικού, διπλωμάτη, συγγραφέα και μεγάλου οραματιστή του Ελληνισμού, Ίωνα Δραγούμη.
Καταρχάς επιτρέψτε μου να συγχαρώ τους διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης, που για πολλά χρόνια κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη και τις ιδέες του στη συνείδηση όλων των Ελλήνων πατριωτών, και να τους ευχαριστήσω επίσης για την ιδιαίτερη τιμή, χαρά και συγκίνηση που αισθάνομαι σήμερα ως Βορειοηπειρώτισσα γιατί και η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού που οραματίστηκε ο Ίωνας Δραγούμης.
Το έργο του παραμένει πάντα διαχρονικό και επίκαιρο. Οι πολιτικοί στοχασμοί του και η ιδεολογία του συνθέτουν το ελληνοκεντρικό ρεύμα που έχει ως στόχο τη συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία της Ελληνικής κληρονομιάς από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, αλλά και μέσω του Μακεδονικού Αγώνα και των Βαλκανικών Πολέμων.
Σήμερα που διανύουμε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους για το Ελληνικό Έθνος με κίνδυνο περαιτέρω συρρίκνωσης του Ελληνισμού είναι χρέος και ευθύνη όλων μας να θυμηθούμε ξανά την ιστορία μας και να εμπνευστούμε από τη ζωή, το έργο αλλά και το θάνατο των μεγάλων Ελλήνων στοχαστών και αγωνιστών όπως ο Ίωνας Δραγούμης.
Πέρασαν σχεδόν 100 χρόνια από τότε που ο Δραγούμης ανέπτυξε σημαντική εθνική δράση σε πολιτικό, διπλωματικό επίπεδο και πρωτοστάτησε επίσης στην οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνος. Μελετώντας κανείς τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, με αντικειμενικό τρόπο και χωρίς ιδεοληψίες, τόσο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως έθνος, ως κράτος και ως φυλή παραμένουν ίδιες έως και σήμερα.
Το 1916, ο Ίωνας Δραγούμης έγραφε στους «Προγραμματικούς Πολιτικούς Στοχασμούς του»: «Ως γνώμονα στην διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής πρέπει το Ελληνικό κράτος να έχει τα συμφέροντα του έθνους στην Ανατολή, στην Θράκη και στην Τουρκία, διότι εκεί απομένει το μεγαλύτερο μέρος του αλύτρωτου Ελληνισμού». Ο ίδιος έδινε μεγάλη έμφαση στην εξασφάλιση του Ελληνισμού της διασποράς και στην διατήρηση της εθνικής του υποστάσεως μέσω της παιδείας, της θρησκείας αλλά και των συνεταιρισμών και του εμπορίου. Δεν δίσταζε να υπογραμμίζει όμως και τα κακώς κείμενα του πολιτικού συστήματος λέγοντας: «Τι χρησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική, διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρεσβείες στη Δύση και τους ξεπροβοδίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία – προσέχετε να μην γεννάτε ζητήματα…». Χαρακτήριζε δε, την εξωτερική πολιτική, τότε, ως κοντόφθαλμη, αδιαφορώντας για τον πολύ ευρύτερο εκτός συνόρων Ελληνισμό.
