Εισήγηση στη 3η Συνδιάσκεψη της ΝΕ.Ο.Σ.
στα Καμένα Βούρλα (25-04-09)
Της Αθηνάς Κρεμμύδα
Υποψήφιας Βουλευτού Β’ Πειραιώς
Υπεύθυνης του Τομέα Βορειοηπειρωτικού Αγώνα της ΝΕ.Ο.Σ.
Η επιβίωση του Ελληνισμού στη Β. Ήπειρο είναι ιερή υποχρέωση όλων μας, κυρίως όμως της νέας γενιάς Βορειοηπειρωτών. Με αφορμή τις επικείμενες Ευρωεκλογές γίνεται επίκαιρη η διεθνοποίηση του Βορ/κου θέματος μέσα από τα αρμόδια Ευρωπαϊκά όργανα.
Ιστορικά οι λαοί που είδαν τους αγώνες τους να δικαιώνονται τα κατάφεραν κάνοντας τη διεθνή κοινότητα να ασχοληθεί με το ζήτημα τους. Ο Αυτονομιακός Αγώνας των Βορ/των επικυρώθηκε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στις 17/5/1914. Η Διεθνής επιτροπή ελέγχου λαμβάνοντας υπόψιν του αγώνα των Βορ/των θεώρησε καθήκον της να εξετάσει τα αιτήματα των Βορ/των προς την Αλβανική Κυβέρνηση. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν υπέβαλε στις δυνάμεις που αντιπροσώπευε, καθώς επίσης και στην Αλβανική Κυβέρνηση το πόρισμα των συζητήσεων μεταξύ των μελών της επιτροπής αυτής και των αντιπροσώπων της Ηπείρου. Έτσι λοιπόν υπογράφεται το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας βάση του οποίου αναγνωρίζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις, την Αλβανία και την Ελλάδα η Αυτονομία της Β. Ηπείρου, ο Ελληνικός της χαρακτήρας και κατοχυρώνεται πλήρως η θρησκευτική, γλωσσική και εκπαιδευτική ελευθερία του πληθυσμού της.
Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν εφαρμόστηκε από την Αλβανική κυβέρνηση η οποία συνέχισε τις εχθροπραξίες εναντίων των Βορ/των, ωστόσο παραμένει έως σήμερα το ισχυρότερο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα σε διπλωματικό επίπεδο.
Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας αποτέλεσε πρότυπο για τη δημιουργία της Σύμβασης – πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, πολλές από τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου συμπεριλαμβάνονται ως άρθρα στη Σύμβαση – πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία προστατεύει την ύπαρξη των εθνικών μειονοτήτων που ζουν στην επικράτειά της.
Θεωρώντας ότι οι ανακατατάξεις στην Ευρωπαϊκή ιστορία έχουν καταδείξει ότι η προστασία των εθνικών μειονοτήτων αποτελεί κύριο παράγοντα σταθερότητας για την ασφάλεια της δημοκρατίας και της ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας είναι πάντα επίκαιρο, όπως και η έννοια της Αυτονομίας η οποία εφαρμόζεται σε αρκετές περιοχές της Ευρώπης σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Αυτόνομες έχουν κηρυχτεί από το 1948 η Σικελία, η Σαρδηνία και άλλες περιοχές στην Ιταλία. Επίσης στην Ισπανία από το 1987 υπάρχουν αυτόνομες περιοχές όπως Καταλονία, Παλικία, η χώρα των Βάσκων στις οποίες έχουν παραχωρηθεί εξουσίες στους τομείς πολιτισμού, υποδομών, υγείας, περιβάλλοντος, εμπορίου, αστυνομίας, και οι επίσημες γλώσσες της Ισπανίας είναι τέσσερεις αναγνωρισμένες από το Σύνταγμα. Στην Φιλανδία επίσης η σουηδική κοινότητα που αριθμεί 300.000 άτομα, σε πληθυσμό πέντε εκατομμυρίων απολαμβάνει όλα της τα δικαιώματα.
Η αυτονομία λοιπόν της Β.Ηπείρου με όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως προβλέπεται από τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες θα μπορούσε να είναι η μόνη βάση πάνω στην οποία μπορούν να τεθούν τα θεμέλια καλής διαβίωσης των δύο λαών, αλβανικού και ελληνικού.
Η ιστορία της διεθνοποίησης του Βορ/κου θέματος μετά το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, επαναλαμβάνεται ξανά το 1934. Τον Απρίλιο του 1933 η αλβανική κυβέρνηση απαγόρευσε τελείως την λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων και μέσα σε αυτά συμπεριέλαβε και τα σχολεία τη Ε.Ε.Μ. Με αυτή την απόφαση επιδίωκε να απαλλαγεί οριστικά ως κράτος από τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας στις περιοχές της Β. Ηπείρου. Ως αντίδραση σ’ αυτή την πρόκληση της Αλβανίας οι Έλληνες Βορ/τες τον Δεκέμβριο του 1933 ιδρύουν στο Αργυρόκαστρο τη «Νέα Φιλική Εταιρία». Σκοπός της ήταν να ενθαρρύνει τους Βορ/τες και να τους προετοιμάσει για τους μελλοντικούς αγώνες. Με σύνεση, απόλυτη πειθαρχία και άκρα μυστικότητα στις 2 Ιανουαρίου 1934 οι τομεάρχες της «Νέας Φιλικής Εταιρίας» συγκεντρώθηκαν στο Αργυρόκαστρο όπου και αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να προσφύγουν οι Έλληνες Βορ/τες στην Κοινωνία των Εθνών όπου θα καταγγείλουν την Αλβανία για το κλείσιμο των Ελληνικών σχολείων. Με μεγάλη κινητοποίηση και μέσα σε λίγες μέρες συγκεντρώθηκαν πάνω από 30 χιλιάδες υπογραφές Βορ/των που επισυνάφθηκαν στο υπόμνημα και εστάλησαν στην Κοινωνία των Εθνών. Μέχρις ότου η Κοινωνία των Εθνών επιληφθεί του σχολικού ζητήματος αποφάσισαν την κήρυξη σχολικής απεργίας. Βεβαίως η αλβανική κυβέρνηση αντέδρασε με διώξεις κατά των οργανωτών, τρομοκρατία, συλλήψεις, εκτοπισμούς δασκάλων και βασανιστήρια.
Στις 6 Απριλίου 1935 το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης της Χάγης εξέδωσε τη γνωμοδότηση του πάνω στην προσφυγή των Βορ/των κατά της Αλβανίας. Η απόφαση καταδικάζει την Αλβανία για το κλείσιμο των Ελληνικών σχολείων και την υποχρεώνει ώστε να λειτουργήσουν ξανά. Η απόφαση αυτή ήταν μια δικαίωση του Αγώνα των Βορ/των για το σχολικό ζήτημα. Η Αλβανία προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης υπέβαλε στην Κοινωνία των Εθνών σχέδιο κανονισμού για την ελεύθερη λειτουργία των σχολείων της Ε.Ε.Μ.
Η παραβίαση όμως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορ/των συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι Βορ/τες για ακόμη μια φορά να προσφύγουν σήμερα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά του Αλβανικού κράτους και των αλβανικών αρχών. Η επιτροπή προσφυγής η οποία αποτελείται από Βορ/τες και Ελλαδήτες προσκόμισε πλήθος αποδεικτικών στοιχείων (δημόσια έγγραφα, αποκόμματα εφημερίδων, έντυπα, βιβλία) καθώς και έναν κατάλογο υπογραφών από 1000 περίπου Έλληνες Βορ/τες μέχρι στιγμής, καθώς ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός για συγκέντρωση κι άλλων στοιχείων. Στην προσφυγή αυτή αναφέρονται παραβιάσεις των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσον αφορά:
1) την αποφυγή της επίσημης καταμέτρησης του Ελληνικού πληθυσμού στη χώρα (απογραφή)
2) τη λειτουργία των Ελληνικών σχολείων
3) την υφαρπαγή περιουσιών τόσο των Ελλήνων Βορ/των όσο και της ορθοδόξου εκκλησίας
4) τα πολιτικά δικαιώματα και την εκπροσώπηση των ελλήνων στις δημόσιες υπηρεσίες 5) το αίσθημα ασφάλειας,
6) τη χρήση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης του κράτους, όπου προβλέπεται
7) την ίση κατανομή της οικονομικής βοήθειας από το αλβανικό κράτος
8) την εκπροσώπηση των Ελλήνων Βορ/των στα Μ.Μ.Ε. της χώρας και
9) τον αποκλεισμό της Ε.Ε.Μ. από τις διεργασίες του Συμφώνου Σταθερότητας στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η προσφυγή αυτή στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης είναι μια προσπάθεια ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μια αντίδραση θα λέγαμε στην πολιτική απάθεια των ελληνικών κυβερνήσεων για το Βορ/κο ζήτημα, οι οποίες αδυνατούν να θέσουν το εθνικό αυτό θέμα στη σωστή του βάση πέρα από μικροκομματικές σκοπιμότητες, και να δουν τα ουσιαστικά προβλήματα που υπάρχουν στη Β. Ήπειρο.
Εκκρεμεί το θέμα της απογραφής το οποίο θεωρείται πολύ σημαντικό για την Ε.Ε.Μ. η οποία δικαιούται να δηλώσει ελεύθερα την εθνική και θρησκευτική της ταυτότητα. Η απογραφή τονίζουμε ότι έχει ζητηθεί επανειλημμένως από την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Αλβανία επιθυμεί να γίνει μέλος.
Ένα επίσης πολύ σημαντικό θέμα είναι η επιστροφή των Βορ/των στις πατρογονικές τους εστίες. Αυτό όμως προϋποθέτει την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης Εθνικής πολιτικής για το Βορ/κο θέμα, η οποία φυσικά δεν υπάρχει αφού η εκάστοτε κυβέρνηση που δήθεν ενδιαφέρεται για την επιβίωση του Ελληνισμού εκεί ακολουθεί ανεύθυνη πολιτική η οποία αφήνει περιθώριο στο Αλβανικό κράτος να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ε.Μ. στη Β. Ήπειρο, όπως έγινε πρόσφατα με τον πρόεδρο της Ομόνοιας ο οποίος καταδικάστηκε για κατάχρηση εξουσίας επειδή έγραψε και την Ελληνική γλώσσα τις επιγραφές των πινακίδων στην Χιμάρα.
Μία άλλη απόδειξη της πολιτικής ανευθυνότητας της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας είναι το κλείσιμο του Ελληνικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Αργυροκάστρου, το τμήμα Ελληνικής γλώσσας, λογοτεχνίας και Ελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου κινδυνεύει να κλείσει αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης από την Ελληνική πολιτεία.
Σήμερα που η Αλβανία είναι πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ και οδεύει στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάδα οφείλει να της υπενθυμίζει ότι η πορεία προς την Ευρωπαϊκή πορεία εμπεριέχει και υποχρεώσεις όπως είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ε.Ε.Μ. στη Β. Ήπειρο, σύμφωνα με τη Σύμβαση – πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλες Διεθνείς συνθήκες.
Η διεκδίκηση για τη Β. Ήπειρο παραμένει ιερή και απαράγραπτη για τη νέα γενιά Βορ/των καθώς οφείλουμε όλοι μας να συστρατευθούμε στον κοινό αγώνα για δικαίωση και λύτρωση της Β. Ηπείρου, όταν μάλιστα η δύναμη βρίσκεται στα δικά μας χέρια.
http://www.youtube.com/watch?v=iQ2yQ8Lx4hg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου