Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

Έτσι εξηγείται η στάση της ΕΛ.ΑΣ. στη δολοφονία του Κατσίφα

Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 01/06/2019

Στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο εντύπωση προκάλεσε, μεταξύ άλλων, και η παρουσία του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.) Αριστείδη Ανδρικόπουλου σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα παραβιάζοντας το Προεδρικό Διάταγμα που απαγορεύει σε εν ενεργεία ανώτατους αξιωματικούς να συμμετέχουν σε δημόσιες εκδηλώσεις υπέρ η κατά πολιτικών κομμάτων.

Κανείς δεν αμφιβάλει πλέον για την κομματική ταυτότητα του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. την οποία ο ίδιος φρόντισε να αποκαλύψει όχι μόνο τώρα, δια της παρουσίας του, αλλά και στο παρελθόν.

Στις 28 Οκτωβρίου 2018 δολοφονήθηκε από τις ειδικές δυνάμεις της Αλβανικής αστυνομίας ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Λίγες ώρες αργότερα τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσίαζαν «διαρροές» από πηγές της ΕΛ.ΑΣ. σύμφωνα με τις οποίες ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε συλληφθεί το 2009 στο Χαλάνδρι, κατά τη διάρκεια επιχείρησης που διεξήγαγε η Δίωξη Ναρκωτικών, ως κατηγορούμενος σε μεγάλο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών. Αυτές οι «πηγές» δεν φρόντισαν όμως ποτέ να ενημερώσουν τους δημοσιογράφους και την κοινή γνώμη ότι η εμπλοκή αυτή του Κατσίφα ήταν παντελώς άδικη και αθωώθηκε τελεσίδικα από την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Η στάση της ΕΛ.ΑΣ. προκάλεσε τότε δικαίως την έντονη αντίδραση των Βορειοηπειρωτικών σωματείων, που ακόμα περιμένουν εξηγήσεις για την επαίσχυντη αυτή πράξη, αλλά και την οργή της οικογένειας.

Ποιος όμως ήταν ο λόγος που η ΕΛ.ΑΣ. παρενέβει με παραπλανητικές πληροφορίες σπεύδοντας  να υποβαθμίσει το γεγονός της δολοφονίας ενός Έλληνα Βορειοηπειρώτη,  προσβάλλοντας την μνήμη του άταφου ακόμα νεκρού, και ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε;

Ήταν φανερός ο ζήλος και το άγχος της ελληνικής πλευράς να αποτραπεί το ενδεχόμενο το θέμα να πάρει τις Εθνικές διαστάσεις που τελικά δικαίως πήρε.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου στα Βαλκάνια που αλλάζουν σύνορα...


Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 17/02/2019

Ήταν 17 Φεβρουαρίου του 1914 όταν οι Βορειοηπειρώτες εξεγέρθηκαν εναντίων της αποφάσεως των Μεγάλων Δυνάμεων να εκχωρηθεί η περιοχή τους στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος. Ο Αυτονομιακός Αγώνας του 1914 αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αφού κατοχύρωσε το μέλλον και την επιβίωση του στην πολύπαθη αυτή περιοχή της Ηπείρου και αναγνωρίστηκε διεθνώς η ύπαρξη Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας και με την Δήλωση της Αλβανίας για της Μειονότητες στην Κοινωνία των Εθνών το 1921.


Στην σύγχρονη εποχή την οποία διανύουμε, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, η έννοια της αυτονομίας έχει διάφορες μορφές, όπως π.χ. η διοίκηση ορισμένων περιοχών ενός κυρίαρχου κράτους από όργανα μιας αναγνωρισμένης εθνικής μειονότητας. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στην Ευρώπη, όπως τα αυτόνομα νησιά Ώλαντ της Σουηδικής μειονότητας στη Φιλανδία. Οι αναγνωρισμένες εθνικές μειονότητες προστατεύονται από τους Διεθνείς Οργανισμούς όπως με την Σύμβαση Πλαίσιο του ΟΑΣΕ για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων η οποία προβλέπει μεταξύ άλλων την διαφύλαξη της εθνικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής ταυτότητας των μελών μιας μειονότητας.

Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας τηρεί όλες εκείνες της προϋποθέσεις και διαθέτει την απαραίτητη νομική επιχειρηματολογία για να στηρίξει τις δίκαιες απαιτήσεις της για αυτονομία.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019

2018: Η χρονιά-σταθμός για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα


Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 28/12/2018

Το Χρονικό μιας παρ’ ολίγον Εθνικής Τραγωδίας με την υπογραφή της Ελλάδας

Όταν το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ανακάλυψε πρόσφατα το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, κανένας αρμόδιος ή μη του υπουργείου δεν μπορούσε να φανταστεί την πολυπλοκότητα του θέματος με πολλές νομικές και εθνικές προεκτάσεις. Ο φάκελος «Βορειοηπειρωτικό» παρέμεινε επί χρόνια ξεχασμένος στα υπόγεια του υπουργείου είτε από άγνοια είτε για ιδεολογικούς λόγους, και όσοι ελάχιστοι τολμούσαν να το αναφέρουν εισέπρατταν την απαξίωση και την περιφρόνηση των «αρμοδίων».

Χαρακτηριστικές και αντιπροσωπευτικές του τρόπου αντιμετώπισης των εθνικών μας θεμάτων, είναι βεβαίως και οι επιπόλαιες και ανεύθυνες δηλώσεις του πρώην υπουργού των εξωτερικών κ. Κοτζιά ο οποίος νόμιζε ότι μετά το «Μακεδονικό» θα έλυνε και το «Αλβανικό» πριν το καλοκαίρι ώστε να κάνει ξένοιαστες διακοπές.


Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του 2018 όταν παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις για την ονομασία των Σκοπίων, άρχισαν υπό άκρα μυστικότητα και οι συζητήσεις με την Αλβανία. Όλοι θυμούμαστε ότι οι συναντήσεις μεταξύ των ομολόγων ελάμβαναν χώρα σε διάφορα νησιά της Ελλάδας, κεκλισμένων των θυρών, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως ενημέρωση ή διαρροή για το περιεχόμενο των συζητήσεων.

Την ίδια στιγμή τα αλβανικά ΜΜΕ από τη μία πανηγύριζαν και από την άλλη ονειρεύονταν την Άρτα και τα Γιάννενα, κυριολεκτικά ή μεταφορικά!

Σύμφωνα με την ελληνική πλευρά στα ανοιχτά θέματα μεταξύ των δύο χωρών συγκαταλέγονται η οριοθέτηση της ΑΟΖ, η άρση του εμπολέμου με ότι αυτό συνεπάγεται και ο σεβασμός των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στο τελευταίο, αφού είχαν την λανθασμένη αντίληψη ότι η είσοδος της Αλβανίας στην ΕΕ θα έλυνε τα πάντα ως δια μαγείας.

Οι ιδεοληψίες του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδας, οι λανθασμένες αντιλήψεις και η αδιαφορία όχι μόνο διέλυσαν κυριολεκτικά τον Ελληνισμό της περιοχής τα τελευταία χρόνια, αλλά επέτρεψαν και στην Αλβανία να προβεί ανενόχλητη σε μία εθνοκάθαρση του πληθυσμού της περιοχής αλλάζοντας άρδην τα ιστορικά και εθνολογικά στοιχεία που κατοχυρώνουν την ύπαρξη του Ελληνισμού στη Βόρειο Ήπειρο. Το 2018 θα παιζόταν η τελευταία πράξη του δράματος που θα σήμαινε και το τέλος του βορειοηπειρωτικού ζητήματος και για της δύο χώρες. Ελάχιστοι  άνθρωποι που γνωρίζουν το θέμα και είχαν πρόσβαση στο υπουργείο υποστήριζαν ότι επρόκειτο για το απόλυτο ξεπούλημα ή προδοσία!

Η Εθνική μοναξιά των Βορειοηπειρωτών και η ένοχη σιωπή της Ελληνικής «ελίτ»


«Στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας»
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 09/12/2018

Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τις αλβανικές αρχές, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας φέρνοντας στο φως αλήθειες και γεγονότα για το βορειοηπειρωτικό ζήτημα  που αποσιωπήθηκαν τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα την ελληνοαλβανική φιλία και την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας.

Ο διωγμός του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού δυστυχώς συνεχίστηκε και μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία με την Αθήνα να επιλέγει την φιλική προσέγγιση με τα Τίρανα συμβάλλοντας ενίοτε με κάθε τρόπο στην ανάδειξη κυβερνήσεων στην Αλβανία και αδιαφορώντας για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, ζητώντας μάλιστα από τους Βορειοηπειρώτες να κρατήσουν χαμηλούς τόνους.


Έλληνες πολιτικοί και υπουργοί προέτρεπαν τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου να συμμετέχουν και να ψηφίζουν αλβανικά κόμματα διαλύοντας έτσι κάθε προοπτική πολιτικής εκπροσώπησης των Βορειοηπειρωτών στην αλβανική πολιτική σκηνή ικανή να υπερασπιστεί τα δικαιώματα τους. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το ίδιο επιθυμούσε και η Αλβανία αν θυμηθεί κανείς τις εκλογές βίας και νοθείας που διεξάγονταν σε ελληνικές περιοχές ώστε να αποτραπεί η εκλογή Ελλήνων εκπροσώπων!

Η φυγή των νέων Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα διευκόλυνε ακόμα περισσότερο το έργο αφελληνισμού της περιοχής από τους Αλβανούς με την μέθοδο της μετακίνησης αλβανικού πληθυσμού σε αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές γεγονός που απαγορεύεται από την Σύμβαση Πλαίσιο του ΟΑΣΕ για τα δικαιώματα των μειονοτήτων την οποία έχει υπογράψει και η Αλβανία. Κανείς όμως δεν βρέθηκε να καταγγείλει επίσημα στον ΟΑΣΕ και τους διεθνής οργανισμούς αυτό το γεγονός...

«Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων και η εγκατάλειψη από το Ελληνικό κράτος»


Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών "63η Επέτειος Σεπτεμβριανών - Οι ολέθριες συνέπειες της εξουσιομανίας η κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας στην ημεδαπή και οι αυτόχθονες Ελληνικές κοινότητες εκτός επικράτειας" (06/09/2018)


Αθηνά Κρεμμύδα, Γ.Γ. της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου

Θέμα ομιλίας: «Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων και η εγκατάλειψη από το Ελληνικό κράτος»


Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

Ευθύνη και χρέος όλων μας, ως Έλληνες, είναι να γνωρίζουμε το παρελθόν μας και την ιστορία μας για να σχεδιάσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Σήμερα συμπληρώνονται 63 χρόνια από τα «Σεπτεμβριανά» που είχαν ως αποτέλεσμα τον ξεριζωμό της ευημερούσας ελληνικής μειονότητας από την Κωνσταντινούπολη και την δραματική και μη αναστρέψιμη συρρίκνωση της που ξεκίνησε το 1955.

Από αυτό το βήμα λοιπόν χαιρετίζω την πρωτοβουλία της «Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών» για την διοργάνωση της εκδηλώσεως και εκφράζω την αμέριστη συμπαράσταση καθώς και τις ευχαριστίες όλων των βορειοηπειρωτών για την πρόσκληση. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική την ευκαιρία που μας δίνεται να παρουσιάσουμε εν συντομία τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην δημιουργία του «βορειοηπειρωτικού ζητήματος» καθώς επίσης τα προβλήματα και τις προκλήσεις που καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει η Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία, πολλά εκ των οποίων απορρέουν από λάθη και παραλείψεις που διαχρονικά διέπραξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις.

 
  
Από αρχαιοτάτων χρόνων, η Ήπειρος ήταν ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά ενιαία και αδιαίρετη. Η ιστορία της Ηπείρου ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μοίρα του ελληνισμού. Ο διαχωρισμός της σε νότια και βόρεια Ήπειρο, είναι καθαρά τεχνικό κατασκεύασμα της ξένης διπλωματίας που έγινε στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στην ιστορία της βορείου Ηπείρου είναι οι εξής:
  
  1. Ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος και η απελευθέρωση ολόκληρης της Ηπείρου το 1912-1913.
 
  1. Η προσάρτηση της βορείου Ηπείρου στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος κατά παράβαση όλων των αρχών και κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

  1. Η εξέγερση των βορειοηπειρωτών εναντίων της αποφάσεως των Μεγάλων Δυνάμεων, η συγκρότηση της «Προσωρινής Κυβερνήσεως της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου» και η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας το 1914.

  1. Τα πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην τύχη της βορείου Ηπείρου από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου η βόρειος Ήπειρος απελευθερώθηκε για 3η φορά από τον Ελληνικό Στρατό.

  1. Η εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία από το δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και η απομόνωση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου από τον εθνικό κορμό.

  1. Ο τελευταίος σταθμός στην ιστορία της βορείου Ηπείρου περικλείει τα πρόσφατα γεγονότα από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία το 1990 έως σήμερα, τα οποία όπως όλα δείχνουν θα δρομολογήσουν και τις εξελίξεις του μέλλοντος όχι μόνο στις σχέσεις των δυο κρατών, Ελλάδας και Αλβανίας αλλά σε ότι αφορά και την τύχη του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.

Η έκβαση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος από τις αρχές του 20ου αιώνα έως σήμερα επηρεάστηκε από πολλούς παράγοντες που σχετίζονται τόσο με τις διεθνείς εξελίξεις και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή των Βαλκανίων, όσο και με την εσωτερική πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα σε διάφορες χρονικές περιόδους.

Ενδεικτικά λοιπόν αναφέρω κάποια ιστορικά παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν ότι ο συσχετισμός αυτών των παραγόντων παραμένει επίκαιρος έως σήμερα.

Το 1912 η Αλβανία κατέστη ανεξάρτητο κράτος και απέκτησε μεγάλες εδαφικές περιοχές της βορείου Ηπείρου προκαλώντας έτσι την δυσαρέσκεια της Ελλάδος. Οι Έλληνες αντιπρόσωποι υπέγραψαν την συνθήκη του Λονδίνου το 1913, κατόπιν προτροπής του Βενιζέλου. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Οι αποφάσεις του Βενιζέλου θα προκαλέσουν ισχυρούς κλυδωνισμούς τόσο στην Αθήνα όσο και στην Ήπειρο.

Αρχικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος αρνήθηκε να παραχωρήσει την περιοχή, καθώς εκεί ο ελληνικός στρατός μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) είχε απελευθερώσει και όλες τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 1914 οι Μεγάλες Δυνάμεις έστειλαν υπόμνημα στο ελληνικό κράτος στο οποίο διαμήνυαν ότι αν δεν αποχωρούσαν οι ελληνικές δυνάμεις δεν θα γινόταν αναγνώριση των νησιών του Αιγαίου.... Ο εκβιασμός ήταν σαφέστατος…

Ο Ελληνικός Στρατός αναγκάζεται να υποχωρήσει.


Το Πανηπειρωτικό Συνέδριο ωστόσο αποφάσισε τη σύσταση της αυτοαποκαλούμενης «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου» με επικεφαλής τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο. Η επίσημη ανακήρυξη έγινε την 17η Φεβρουαρίου του 1914. Η ημερομηνία αυτή όπως και η διακήρυξη που εξεδόθη  αποτελούν σημεία αναφοράς για την ιστορία του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Εντύπωση προκαλεί η στάση της Αθήνας η οποία όχι μόνον αρνήθηκε να ενισχύσει με άνδρες ή με οπλισμό τον Αυτονομιακό αγώνα, αλλά διέταξε μεταξύ άλλων, τον αποκλεισμό του λιμένος των Αγίων Σαράντα ώστε να αποτραπεί ο ανεφοδιασμός των βορειοηπειρωτών.

Ο Βενιζέλος παρότρυνε τους βορειοηπειρώτες να μην αντισταθούν στης αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Μόνοι συμπαραστάτες τελικά στον αγώνα των βορειοηπειρωτών στάθηκαν οι εθελοντές από την Ελλάδα, την Κύπρο και οι ομογενείς του εξωτερικού.

Ο δίκαιος αγώνας των βορειοηπειρωτών για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα θα αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή και θα αναγκάσει όλους τους εμπλεκόμενους να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στο πλαίσιο αυτό υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Κερκύρας από την Διεθνή Επιτροπή των Μεγάλων Δυνάμεων, τον πρόεδρο της Αυτονόμου Κυβερνήσεως της Βορείου Ηπείρου Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο καθώς και την αλβανική κυβέρνηση.